սավդալու
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑvdɑˈlu]
վանկեր՝ սավ•դա•լու
- Կարին, Մուշ՝ սիրահար, սիրուց տարված ◆ Խորած խեղդված սավդալի սավդալի ծուռ, Նոր պատված վարդ տյու չե՞ս տիսե։ Ահ ◆ Տարիներս գլոր-մլոր, Ախ շուտ անցան գնացին, Իմ սավդալու սրտիս բոլոր Քո դարդերդ մնացին։ (Շերամ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։