սատռ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•տ(ը)ռ
- Կարին, Ջավախք՝ բուխարու երկու կողմերից դրված բարձր՝ երկար և 1.25 արշին լայնության թախտ ◆ Այն սատռը, որի վրա սովորաբար նստած նա անց էր կացնում յուր օրերը, կասես որբացած լալիս լիներ տան նահապետի կորուստը։ (Հակոբ Մանանդյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։