սարասկյար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑɾɑskˈjɑɾ]
վանկեր՝ սա•րասկ•յար
- Վան՝ զորապետ, զորքի գլխավոր հրամանատար ◆ Արզրումա սարակյարին խղճացրել՝ աշխարհը ձեռին տվիրն էր բերել։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թագավորի լաճ կանչեց ուր սարսաքար, սելեր դրստել իտու, 500 ջան էլ ասքան։ Սարաքարին ասաց, քո խաթուն տանես ուր խոր տուն, տու կը տառնաս։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։