սարսաղութեն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑɾsɑʁuˈtʰɛn]
վանկեր՝ սար•սա•ղու•թեն
- Ղարաբաղ՝ սարսաղ լինելը
- հիմարություն, ապուշություն ◆ Էստու վրա մինձ սարսաղութին չէիր կանա անի։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Տուլաշին ճկատին պնդոթունը ու սուրսուղոթունը հու առակ ա տեռալ։ ԶՏ ◆ Հալիվորը ասըմ ա. - Չէ, սրանք ջիլիզ սարսաղութենը վրներուն հաստատում են, մարթը ոնց նարդվան կդառնա։ Հժհք
- սխալ՝ անհաշիվ բռնած գործ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։