Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)գ•լել

Կարին, Ջավախք, Խոտուրջուր, Համշեն՝ լալուց դադարել, լռել ◆ Պիծի տղա, վար որ դնիմ` Սգլի (լռել), Ձեռքս որ առնում` կուլա։ (Հժհ.-քամանչա)
Կարին, Ջավախք, Խարբերդ, Բալու, Համշեն՝ կծկվել, կուչ գալ (վախից, ցրտից) ◆ Փոքրիկը իրեն սահմանված անկյունը սգլած, քերական մը ձեռքը, սարսափահար հեղ մը կը նայի այն սև խաչին, որ առաջին էջին ճակատը կը գրավե, և որուն ոտքը ետևե ետև կը շարվեին ա, բ, գ առեղծվածային նշանները։ Համո Սահյան
Խարբերդ, Բալու՝ դարանակալել (կատվի մասին)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։