սեղանակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɛʁɑnɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սե•ղա•նա•կից
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- միևնույն սեղանի մոտ նստողները միմյանց նկատմամբ (ճաշարաններում, առողջարաններում և այլն)։
- խնջուքի՝ ճաշկերույթի և այլն մասնակիցները միմյանց նկատմամբ
- մեկի հետ կերուխումի ընկերություն անող, մեկի կերուխումի ընկեր
Հոմանիշներ խմբագրել
- հացակից, ճաշակից, սեղանորդ, կոչնական, (հնց․) ՝ ընթրակից, ընթերակից, բազմակից, համասեղան
- բաժանակից, հացընկեր, քեֆընկեր (ժղ․), սեղանընկեր
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։