Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [sɛʁɑnɑsɑˈɾɛɾ]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (երկրբ․) մեկուսացված բարձունքներ, բնորոշվում են զառիթափ լանջերով և հարթ գագաթային մակերևույթներով, որոնք զրահապատված են լերկացման նկատմամբ կայուն նստվածքային կամ արտաժայթքային ապարների շերտով, ինչպես նաև լատերիտային կեղևով (արևադարձային տափաստանային զոնաներում)


Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։