Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [sɛntimɛntɑˈlizm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սեն•տի•մեն•տա•լիզմ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< сентиментализм < ֆր․ sentimentalisme < sentiment զգացում

Գոյական

  1. զգացմունքայնություն
  2. (գրկն․) 18-19-րդ դարերի գրական ուղղություն, որ բնութագրվում է մարդու հոգեկան աշխարհի և բնության նկատմամբ ունեցած հատուկ ուշադրությամբ և դրա հետ միաժամանակ՝ իրականության իդեալականացումով ու նրա վերարտադրության ծայրահեղ զգացմունքայնությամբ, զգայապաշտություն
  3. գեղարվեստական մեթոդ, որը ծագել է Անգլիայում 18-րդ դարի կեսերին և տարածում է գտել գլխավորապես եվրոպական գրականության մեջ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս զգացմունքապաշտություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։