սեփականություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɛpʰɑkɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սեփականութիւն
վանկեր՝ սե•փա•կա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մի բանի տիրելու՝ նրանից օգտվելու՝ այն տնօրինելու և գործածելու սեփականատիրական իրավունք ◆ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունը վերացրեց հողի մասնավոր սեփականությունը:
- որևէ մեկին կամ մի բանի (հիմնարկության, ընկերության և այլն) սեփականատիրական իրավունքով պատկանող ունեցվածք (շարժական և անշարժ գույք) ◆ Անապատականը սեփականություն չի կարող ունենալ։ (Մուրացան)
- (տնտգ․) սուբյեկտին պատկանող գույքն է և գույքային իրավունքները, որոնց նկատմամբ ունի օրենքով և այլ իրավական ակտերով ճանաչված սեփականության իրավուն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ունեցվածք, ինչք, ստացվածք, կալվածք
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Աշոտ Մարկոսյան, Տիգրան Դավթյան, Ամենագործածական տնտեսագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Լեգալ Պլյուս», 2008 — 218 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։