Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ աըռ

Մուշ՝ շատ սառը քամի, պարզ եղանակին շատ ցուրտ քամի ◆ Սըռը դիպավ երեսովս։ Սահակ Ամատունի ◆ Հմալ սըռմ կիգա։ Սահակ Ամատունի

Մոկս, Շատախ՝ սըռտ անել - տե՛ս սըռտ անել
Մոկս՝ սըռ տարուկ - ցուրտը տարած, ցրտահարված ◆ Նա շախկամ սըռտարաուկի, տը լխկա։ (Ձեռագիր)
Արարատյան՝ Սըռը դիպնել - ցրտահարվել ◆ Քալամին սըռը դիպել ա։ Ն. Մկրտչ.
Արարատյան՝ սըռը տանել
Մոկս, Շատախ՝ սըռը տանել - ցուրտը տանել - ցրտահարվել ◆ Մատերս սըռը տարավ։ Սահակ Ամատունի
մրսել - ցրտահար լինել ◆ Խալիվոր մարդ սաց. - Շերիփ տվեք ըզձի, իս սըռ տարա (ցրտահար) մրսա։ Ահ

վանկեր՝ սըռ

Արարատյան, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Մեղրի, Նոր Նախիջևան, Եվդոկիա, Ամասիա, Կարին, Համշեն, Մուշ, Վան՝ գաղտնիք ◆ Էս հողն էլ էն մարթին կլխին, որ կնգանը սըռ կասի։ Հժհք ◆ Քեզ մի սըռ պտի սաեմ։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Այդ ի՞նչպես էրիկ կնիկ եք, թե որ քեզ սիրե, իր սըռ քեզ պիտի պատմե։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Ըռջի խոսքս ան ի, հոր կընգանըտ սըեռ մա նալ։ Աղ ◆ Մարթ ու տան սըռ մարթու թարիֆ չէնե։ ՍԲաղդ

Սըռ լինել - անհետանալ - կորչել ◆ Այն օրվանից տղան սըռ եղավ կորավ, ուր գնաց, ինչ եղավ, չգիտեն։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Սըռ քուլախ - անտեսանելի գլխարկ - որ երբ դնում են գլխին՝ չեն երեևում ◆ Մեկ սըռ քուլախի որ վով դնի՝ էլ մարդ ինոր չ՚ տեսնա։ Ահ
Սըռը բանալ - գաղտնիքը հայտնել - գաղտնիքն ասել ◆ Հարսները վաղուց գիտեին Վարդիթերի դարդը, համա չէին ուզում խնամու կշտին իրանց տան սըռը բանալ։ (Պերճ Պռոշյան)
Սըռը դուրս տալ - գաղտնիքը բացել ◆ Աըռը դուրս դուրս տվեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Կարին, Կարս՝ Սըռը քովը (մեկի) մնալ - լսած գաղտնիքը պահել - ուրիշի չասել
Նոր Նախիջևան՝ գինին նես սըռը դուս - հարբած մարդ իր գաղտնիքը բոլորին հայտնում է

վանկեր՝ սըռ

վանկեր՝ սըռ

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։