սիրաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սի•րաթ
- Թբիլիսի, Կարին, Ջավախք՝ ամոթ, երեսի ջուր
Արտահայտություններ
խմբագրել- սիրաթը գնալ -
- Թբիլիսի՝ խայտառակվել, ամոթով մնալ ◆ Սիրաթներուս գնաց, աշխրքի համա մասխարա ինք դառի (Գարեգին Սևունց)
- անամոթ՝ անպատկառ դառնալ, երեսի ամոթը կորցնել ◆ Սիրաթըս գնացած իս համարում ինձ (Գարեգին Սևունց)
- սիրաթը կտրիլ էրեսէն - Թբիլիսի՝ անպատկառ դառնալ, ամոթը կորցնել
- ◆ Ինչրու էնդի սիրաթը կտրե էրէսեն, վուր մե ջահիլ տղի սերին անգաճ դնե (Գարեգին Սևունց)
- էգեղեցու դուռը բաց, շանն էլ սիրաթ
- Թբիլիսի, Կարին, Ջավախք՝ ◆ Շատ էլ սրբավայրը բաց է, շատ էլ սրբությունն մատչելի է, բայց չէ որ անպատկառն էլ պետք է ազնվություն ունենա ու չմոտենա
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։