սիրալիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [siɾɑˈliɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սիրալիր
վանկեր՝ սի•րա•լիր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- մտերմական ու հոգատար վերաբերմունք ունեցող, հարազատության՝ մտերմության զգացմունքով տոգորված ◆ Սիրալիր մարդ՝ բարեկամ։
- հոգատարություն ու մտերմություն արտահահայտող, սեր ու հոգատարություն՝ մտերմություն արտահայտող ◆ Սիրալիր վերաբերմունք։ ◆ Որդու ողջագուրանքը, մոր սիրալիր փաղաքշանքը բոլորովին անկեղծ էին։ (Րաֆֆի)
- հոգատար ◆ Սիրալիր խնամակալ մըն էր ան։
- սիրով լեցուն, սիրալի ◆ Կգունատվի ու մի կաթիլ արտասուք կթափի իր սիրահոժար ու սիրալիր աչքերից։ (Սողոմոն Տարոնցի)
- հարազատ, մտերիմ, սիրելի ◆ Սիրալիր երկինք քաղցրիկ աշխարհի։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- սիրալից, սիրազեղ, սիրազեղուն, սիրահորդ, սիրահեղ, սիրագին, սիրահեղց, սիրաշունչ, սիրառատ, սիրաշատ, սիրավետ, սիրակաթ, սիրարբշիռ, սիրահարուստ, լիասեր, բազմագորավ (հնց․)
- հոգատար, բարեհամբույր, քաղցրահամբույր, քաղցրագին, քաղցրալիր, քաղցրաբարո, գրկաբաց, գրկատարած, սիրահամբույր, դյուրահամբույր, բերկրահամբույր, բարեբարո, տաք, ջերմ, ջերմաջերմ, գիրկը բաց
- տե՛ս հարազատ, սիրելի, մտերիմ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։