սարսափել ◆ Գիշերն երազում հալածում էին․ / փախչում էի չար թշնամիներից․/Նրանք խառնաձայն հետևում էին․․․/ Դողում էին սիրտս ու ծնկներս ահից։ Հովհաննես Թումանյան◆ Լեռներ ու դաշտեր դողացեր էին անոր ոտքերուն ներքև։ Ու դողացեր սիրտն ալ՝ թագավորի մոտերեն սիրած կնիկներուն։ Հակոբ Օշական◆ Վախենում եմ ես․․․ ղամեդ [«դաշույնդ»] դենը դիր․․․ / սիրտըս դողում է տերևի նըման։ Հովհաննես Թումանյան◆ Սարսափ կալավ գոռ Մելիքին,/ Մահվան դողը ընկավ սիրտը/Ու տապ առավ գոռոզ հոգին։ Հովհաննես Թումանյան◆ Սիրտը դող ելած շահի իրեն հանձնած կարևոր պատգամավորությունից, մենակ, առանց թիկնապահի անգամ գնացել էր Աշտիանու մոտ։ Վրթանես Փափազյան◆ «Բան մը չէ, վաղը կ'երթամ կը հասկնամ․․․ Գող չեմ որ սիրտս դող ելլե»: (Ավետիս Ալիքսանյան)◆ Մեր սիրտը դող մը առավ․ հարյուրապետին երևումը մեզի վախ ազդեց։ «Նաիրի»
երկյուղել, երկյուղ պատել ◆ Եվ նրա սիրտը դողում։․․․ էր: Կարող է մարել այդ (օջախի) կրակը։ Սերո Խանզադյան◆ Ստորերկրյա երկաթուղիին մեջ, երբ բազմությունը հոծ ըլլա, սիրտդ ամեն րոպե կը դողա՝ սպասելու քսու և վատ ձեռքերու։ Վազգեն Շուշանյան◆ Արշոյի սիրտը դող ընկավ․ դող ընկավ այն պատճառով, որովհետև սա երրորդ անգամն էր նրան տեսնում էին իր «աշխատանքը» թաքուն ուտելիս։ Ստեփան Զորյան◆ Հակառակ ունեցած վստահությանս՝ սիրտս դողի մեջ է։ Զապել Եսայանհամեմատության համար՝◆ Երկար չարչարանքով շարադրեցինք մեր նամակը, ստորագրեցինք ու դող ելած սրտով ճամբեցինք Ներսեսին պզտիկ քրոջը՝ Մարիցայի հետ Բենիամին Նուրիկյան
ապրումներ ունենալ, սիրտը թրթռալ ◆ Սիրտս դողաց, սիրտս մարավ / Ձայնիդ քաղցրօրոր հո՛վերեն։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Ու աղջիկը գլուխը վերցուց չորս դին նայելով ու Մելքոնի սիրտը դողաց աղջկա վերջին բառեն։ Զարեհ Որբունի◆ Ահա՝ թե ինչու սիրտս տերևի մը պես կը դողա: Վազգեն Շուշանյան
