հրճվանք, ոգևորություն ապրել ◆ Թնդում է սիրտս, / Լցվում է ցնծուն կրակով։ Կռվի կրակ, խանդ կվառեր, / Թունդ կելնեին սրտերն արի։ ◆ Սիրտը թունդ ելած, պլլվեր էր ընկերոջը վզին այս անսպասելի անակնկալին համար։ Խաչիկ Ամիրյան◆ Անուշը կանգնա՜ծ... Սարոն նկատեց, /Թունդ առավ սիրտը ու զարկեց արագ։ Հովհաննես Թումանյան◆ Ով էր երկուսեն ստրուկ և կամ տեր... / Ախ, ե՞րբ պիտ թնդաք, խեղճ հայի սրտեր։Ռափայել Պատկանյան◆ Լռության մեջ ընկղմվող / Հուսակտուր աղաղակ, / Դառնակսկիծ սրտի դող / Եվ թնդացող սրտի զարկ։ Մուշեղ Իշխան
ոգեշնչվել ◆ Երբ լսեցի նրա մարտահրավերը, սիրտս թունդ ելավ, թողեցի ծնողներիս, զինավառվեցի և բազեի պես թռա նրա մոտ։ (Ավետիք Իսահակյան)
ցնցվել, ուժեղ ապրում ունենալ ◆ Այսպես շատ անգամ պատահում է, որ / Միտքդ խաղաղ է, հոգիդ անդորր, / Հանկարծ թնդում է քո սիրտը ուժգին / Եվ դու տխրում ես կամ ուրախանում։ Հովհաննես Թումանյան Ամեն անգամ, երբ խոսք է եղել այդ ազգակիցների կասին, յուր սիրտը թունդ է ելել և թռել դեպի նրանց։ ◆ համեմատության համար՝ -Հիանո՞ւմ ես մի բանով կամ զարմանո՞ւմ ես մի բանի վրա՝ ապա թունդ ել ամբողջ էությամբ։ (Մկրտիչ Արմեն)
ցնցվել-վատանալ ◆ «Դուն ինչ բան ունիս հոգեվարքին հետ. տոքթյո՞ր ես, պարապ տեղը սիրտդ թունդ ելլա։»Տիգրան Կամսարական◆ եվ նրա (առյուծի) լացից անտառը դողաց, ժայռերը հնչեցին, դաշտը թունդ ելավ։Վրթանես Փափազյան
վախենալ, սարսափել ◆ Եվ հանկարծ տիկին Ոսկու սիրտը թունդ ելավ. այդ ամենի հետ միասին նա թեթև ոտնաձայն լսեց պատշգամբի աստիճանների վրա, մենակ մարդու քայլերի ձայն։ Ստեփան Զորյան◆ Քաղաքացիներին շատերուն սիրտը թունդ կելլե, անոնք ահուդողի կը մատնվեն։ «Զարթոնք»◆ Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ, / եվ օրապակաս ընկղմվում այնտեղ։ Հովհաննես Թումանյան
