հոգեկան հանգստություն ձեռք բերել ◆ - Էդ ժամանակ թաքուն տերտեր էի ման գալի, որ արածս ղալաթը խոստովանեմ, բալքի [«թերևս»] սիրտս հովանա: (Խաժակ Գյուլնազարյան)◆ Եվ նա արտասվեց, արտասվեց տաք, խոր արտասունքներով, որոնցից նրա կակված սիրտը հովանում էր, ուռած կուրծքը թեթևանում։ Ահ ◆ Սիրտը ելավ, խանդաղատեցավ և սկսավ լալ։ Սիրտը փոքր ինչ զովացավ: (Արփիար Արփիարյան)◆ Անիկա ամբողջացուց գլուխ մը (հայհոյությանց սաղմոսարանին), սիրտեն պաղշտկած: Հակոբ Օշական◆ Դուն դարդուտ, յիս դարդուտ, դարդլամիշ ըլինք մետի [«միասին»], կուլի սրտներուս հովնա մեքիչ։ Սունդ. ◆ - Ասում ում, սերտս հվանա: «Գրական թերթ»◆ Հասկցու քի անք ի, էմ Իսկեունն ի։ Անչիք սեուրտս պաղից (Հասկցա թե ինքն է, իմ Իսկուհին է։ Այն ատեն սիրտս զովացավ)
իրեն հանգիստ զգալ (մի բանից բավարարվելով) ◆ - Օխա՜յ, ի՜նչ լավ էր շինած, սիրտս հովացավ, շատ ծարավ էի։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Յարաբ խըմե՞ց, յարաբ հովցա՞վ / Էրված սիրտը էն յարի։ Հովհաննես Թումանյան
բավարարություն ստանալ ◆ Մինակ Անուշի ախպերը - Մոսին / Մընաց հանդերում. երդում կեավ նա, / Ուր որ էլ լինին՝ նըրանց միասին / Գըտնի՝ կոտորի, սիրտը հովանա։Հովհաննես Թումանյան◆ Մայրս խնդաց հայհոյությունը լսելով և կարծես սիրտը զովացավ: Զապել Եսայան
բավարարվել (իր դեմ արվածը փոխադարձելով) ◆ Ջիգրը [«ոխը»] հանած ու սիրտը հովացած, / Թշնամուն էնպես քարովը տված, / Ընկավ սարեսար։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Բութ ակռաներովն սանկ աղվոր մը գրել տայի, հախերնուն գայի, սիրտս աղեկ մը պաղշտկեր: (Արփիար Արփիարյան)
