հոգեկան խոր ցավ զգալ ◆ Շատ էր արյունել սիրտս՝ անբարբառ վկա լինելով երկար տարիների արվեստի սրբությունների ցավալի խեղաթյուրումներին (Վահրամ Փափազյան) ։ ◆ Սիրտս կա'արյունի աշխարհի ցավով,/Որքա՜ն տառապանք, Աստվա՛ծ իմ, չորս դիս Մուշեղ Իշխան ։ ◆ Հոգից՛, մի՛ ասե ղարիպ[ղարիբ], թե չէ սիրտս կարյունի Մկրտիչ Նաղաց ։ ◆ -Բայց ամենից շա՜տ արյունոտվում էր հայրենիքի վշտով Գարիբալդիի մեծ սիրտը (Ավետիք Իսահակյան) ։ ◆ Արևմտյան Հայերուս համար սա Ապրիլյան սգահանդեսներու առիթով... սրտները կ'արյունոտին տեսնելով մեկուկես միլիոն մերազյա զոհերի գողգոթան («Աի․») ։ ◆ Ես նայեցի այդ երկու դիակներին և սիրտս լցվեց արյունովԱշոտ Հովհաննիսյան ։ ◆ Ո՞վ չի գիտի վոր մարդու սիրտը արյունով լցվելիս՝ ո՛չ սուր էնքան քյար կանի[«օգուտ կտա»] ո՛չ դեղ, ո՛չ քուն։ (Խաչատուր Աբովյան) ։ ◆ Բոլոր ջիղերը... մեկենիմեկ թուլացան, սիրտը, որ արյունով լեցուն էր թեթևացավ Եր ։ ◆ Մաշկի կնկան սիրտը արուն կդառնա․ աչքերը արցունքով կլցվի (Վանա սազ) ։ ◆ Է՛լ ինչու՞ երգեմ.- այսպես օրերում/արնով լի լցված սիրտը, խեղծ սիրտը/Մարում, հանգչում է սեղմված կրծքի տակ (Ավետիք Իսահակյան) ։ ◆ Անշնորհ ծոյլ [ծույլ], երբ տեսանէ զնոյն [ըզնույն],/նախանձուի [նախանձվի] սիրտն և դառնավ արիւն[դառնալ արյուն] Նաղաշ Հովնաթան ։
