[մի բան անելու] - տրամադրությունը կորած լինել, սիրտ չմնալ ◆ Առիթները շատ են եղել, բայց սիրտ չեմ ունեցել, ցանկություն չեմ ունեցել Կրոյան ◆ Բայրում Ալին սիրտ չուներ արյուն թափելու։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Թող անհամ կատակներըդ մեկիդ, ես այլևս ամենևին սիրտ չունեմ կատարելու։ Լևոն Շանթ◆ (Տան զբաղումներու համար) գլուխ ու սիրտ չէր ունեցած հորը կամ մորը ձեռգին տակ հայերեն։ Հակոբ Օշական◆ Իսկ իշխանուհին կամ պարոն Հարութունյանը ոչ դատարկաբանություն սիրտ ունին, ոչ ժպտալու և ոչ էլ թեյ խմելու։ Ն-Դ ◆ Թորիկ Ղուղաս ոչ տուն երթալու սիրտ ուներ, ոչ տամա [դամա] խաղալու։ Համաստեղ
զգացմունքից պարտված լինել ◆ Մի՞թե այդ մարդիկ սիրտ չունե՞ին, հոգի չունե՞ին, չե՞ն մտածում, չե՞ն սիրում, չե՞մ ատում, չե՞ն նախանձում։ (Շիրվանզադե)◆ Է՛հ, գիտե՞ս, օղուլ [«զավակս»], ամերիկային մեջ չես լար. լացը ամո՛թ է... արդյոք դա՞րդ չունին, թե սիրտ չունին: Սիմոն Սիմոնյան◆ Սիրտ չունի՞ք դուք, խեղդեցեք զիս, իմ ձեռքերըս ա՛լ ուժ չունի: Սիամանթո
(փորում սիրտ չունենալ) անխիղճ, անկարեկից լինել ◆ Չէ՞ որ մարդիկ է՛լ սիրտ չունին, / անսիրտ մարդը ցավ չունի։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Մարդիկ... հազար անգամ խելոք ու գիտակից են այդ կռունկից, բայց սիրտ չունեն, ընկերոջ համար իրենց կյանքը վտանգի չեն ենթարկի։ (Վախթանգ Անանյան)◆ Ձգե՛, դուն սիրտ չունես, ազգային մեկն ես։ Լևոն Բաշալյան◆ Իմս օտարականի մը կեցվածքն է իրեն հանդեպ, սիրտ չունեցող օտարականներու տեսակն, պաղ, անտարբեր։ Վահրամ Մավյան◆ «Մի՞թե սա սիրտ բնավ չուներ փորում, / երբեք սիրտը ցաված չէ՞ր յուր օրում» Ռափայել Պատկանյան
Չհամարձակվել, քաջություն չունենալ, սիրտ չանել ◆ Ավազակը սիրտ չուներ նրա հոտի շուրջը ման գալ և ոչ իսկ գայլը ոչխարի կողքին քաշ գալ։ Վրթանես Փափազյան◆ Հայ ազգը պետք է որ սիրտ չի ունեցած ըլլի, որ էնքան բաները գլխովն անց են կացել, մեկ մարդ էլա չ՛ի դուրս եկել, որ մեկ րստի բան գիր։ (Խաչատուր Աբովյան)
