սիքա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սի•քա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Վան՝ դրոշմ, դաջ (հատկապես փողի վրա դրոշմված տառերն ու նշանները) ◆ Փողի սիքեն ճանաչողը ոչ հոգի ունի, ոչ հավատ։ԽԱ

◆ Վիճակ վիճակ, ոսկե կոճակ, Մամս բերեր յոթն կտրճակ. Ոլորտեն դուքնե դուքան, զարկեն ոսկիե սիքան։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Քասիբ քուսոբի ջուբումն էլ սիքքա (փող) կըմնա։ (Խաթաբալա)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։