սլլեցնել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ս(ը)լ•լե•ցնել
- Թբիլիսի՝ սուր փչելով շարժել, տատանել (քամու մասին) ◆ Մեկ բարակ քամի՝ բազի բազի վախտ փչում, ծառերի տերևները սլլացնում, ժաժ էր քցում։ Խա
- սահեցնել ◆ Գուզի՞ս քսան ու օխտն դուս բերիմ... սլլեցու, էլի։ Գս
- կամաց՝ աննկատելի գողանալ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։