սլուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ս(ը)•լուր
- Արարատյան՝ սրածայր, սուլուլիկ ◆ Մի սլուր քարափի վրա նստած էր։ Սահակ Ամատունի ◆ Սլուր գլուխ ունի։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։