սկավառակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [skɑvɑˈrɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սկաւառակ
վանկեր՝ ս(ը)•կա•վա•ռակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ sukavarak. հմմտ. պարսկերեն sukūr(r)a:
Գոյական
- սկուտեղ
- (սպորտ․) բոլորակաձև մետաղյա տափակ բոլորակ՝ նետելու համար
- հարթ մաերեսով ու տափակ բոլորակաձև առարկա
- արևի՝ լուսնի՝ մոլորակների երկրից տեսանելի շրջանաձև մակերեսը՝ բոլորակը
- գանգի բոլորակաձև կեսը՝ կափարիչը
- (փխբ․) ձայնային ելևէջների ամբողջությունը ◆ Հովվի ձայնի սկավառակը մասունքի էր նման:
- (տեխ․) մանվածքի սկավառակաձև փաթեթ
- (բսբ․) սկավառակաձև ծաղկաբույլ, արևածաղիկի սկավառակ
- ձայնասկավառակ
Հոմանիշներ
խմբագրել- սկուտեղ (խորը), (գվռ․) թափծան, ծինովի
- կառափ (գանգի բոլորակաձև կեսը՝ կափարիչը)
- գունդ, բոլորակ (արևի)
- տե՛ս ձայնասկավառակ
Արտահայտություններ
խմբագրելԻ արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | սկավառակ(ը) | սկավառակներ(ը) |
Սեռ. | սկավառակի | սկավառակների |
Տր. | սկավառակի(ն) | սկավառակների(ն) |
Հայց. | սկավառակ(ը) | սկավառակներ(ը) |
Բաց. | սկավառակից | սկավառակներից |
Գործ. | սկավառակով | սկավառակներով |
Ներգ. | սկավառակում | սկավառակներում |
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։