Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)կ•նեմ 

  1. Վան, Մոկս, Շատախ՝ այսպես, այնպես ◆ Արևն ամճկոթ խարսի պես քեոխք քյաշե, չուզե մեր սև կիանք տիսնա, կեո սկնա, ախպեր։ ԱՏՍ ◆ Հայ վախ, նա Դավիթ ըլնի, սկնա բան ըմ ինե յեմ գըլոխ։ Սասնա ծռեր ◆ -Տըսար բան. սկնա աղեկ բան ո՞րտեխ կա, հա տու, թող ուտի, ճուչանա։ Սասնա ծռեր
  2. այսպիսի, այնպիսի
  3. այսքան մի, այսչափ, այսքան ◆ Մեր Խայկ ու Արտաշես թաքավորին սկնեմ շատ մարդ չկար։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. Ծի սկնա կյուկյա - ինձ այսպես է թվում - ես այսպես եմ կարծում ◆ Չելնի՞ պանիր աղվեսի պերան մըրկըցուցերի, որ էն էլ պռնե ինոր ծակը մլերի։ Ծի սկնա՞ կյուկյա, տյու ի՞նչխ կասե։ ԱՏՍ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։