սղագրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sʁɑɡɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սղագրութիւն
վանկեր՝ ս(ը)•ղա•գ(ը)•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հատուկ նշաններով ու յուրահատակ համռոտագրություններով բնավոր խոսքը գրի առնելու եղանակ
- այդ եղանակով գրի առնված խոսք, սղագրված արձանակրություն՝ գրանցում
- արտագրության ձև, որը կատարվում է պայմանական կարճ նշանների միջոցով և մի քանի անգամ արագացնում է սովորական գրությունը
Հոմանիշներ
խմբագրել- սղագրանք, արագագրություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։