Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)մ•ս(ը)•մա 

  1. Վան՝ հինածը ազդեբից երկուսի բաժանելու տեղում անցկացված փահտ, որից կախված է կարոճիկը, որը ծառայում է թելերը մաքուր պահելուն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։