Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)•նազ•ղար 

  1. գոմի երկայնքով ձգված հաստ գերան, որ բաժանում է երկու մասի և որի վրա երկու կողմից են կուվվվվտեղները (տախտակամած)
  2. Համշեն՝ գոմի հատակի մեջտեղով անցնող աուն, որի միջով հոսում է անասունների մեզը
  3. Ղարաբաղ՝ անկողնու գլխի կողմը, գլխատակ
  4. Մուշ՝ սյան գլխին հորիզոնական դիրքով դրված կարճ գերան
  5. Խոտուրջուր՝ բարձի տակ դրվող կամ բարձի փոխարեն գործածվող գլխատակի հետարան, մութաքա

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։