Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)նգ•ս(ը)ն•գան 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Գորիս՝ մեջքը վերուվար անելով անհանգիստ գնացող (ձի, էշ), սնգսնգացող ◆ Մի սնգնսգան ձիու վրա նստած՝ գնում էր։ Սահակ Ամատունի
  2. Կարին, Ջավախք՝ նվնվան, վնգվնգան

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։