Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)նգ•ս(ը)ն•գան 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Գորիս՝ մեջքը վերուվար անելով անհանգիստ գնացող (ձի, էշ), սնգսնգացող ◆ Մի սնգնսգան ձիու վրա նստած՝ գնում էր։ Սահակ Ամատունի
  2. Կարին, Ջավախք՝ նվնվան, վնգվնգան

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։