Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սոթ•տ(ը)•վո•րիլ 

  1. Հաճն՝ թևերը՝ շալվարի տոտերը՝ շորի քղանցքը վեր ծալել, հանգիրճել ◆ Առտուն կանուխ նշխնտող երկսեռ բազուկները հոն են դիզված թիրիքին առջև, ամենքն ալ բոպկիկացած ու սոթտված, կազ ու պատրաստ՝ գործի սկսելու համար։ Համո Սահյան ◆ Մագոն ու Եղսոն ... ալյուրով բռնավորված խմորը կը շաղեն սոթտված ՀՍ
  2. թևերը քշտել պատրաստված
  3. Սեբաստիա, Արաբկիր՝ որևէ գործ անելու նախապատրաստվել՝ ձեռնամուխ լինել
  4. Պոլիս՝ ետ սանրվել (մազերի մասին) ◆ Ճակտեն վեր սոթթված մազերով։ Սիպ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. ճույրը չի հասսոձ մի սետտըվիյ, Հաճն՝ ջուրը չհասած ոտներդ մի հանի

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։