սոլի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔˈli]
վանկեր՝ սո•լի
- Նոր Ջուղա՝ աշխույժ, ճարպիկ (աղջիկ) ◆ Մեր դրացու աղջիկը այն սոլիններից է, որ թացը չի ճարվի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
- (լեզվբ․) աֆրիկյան նեգրական լեզու. պատկանում է բանտու ընտանիքի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։