սոխառանց

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [sɔχɑˈrɑnt͡sʰ]

վանկեր՝ սո•խա•ռանց 

1. Այնթապ՝ յուղի մեջ դաղած մանր կտրատած սոխ, որ լցնում են կերակուրի վրա ◆ Սոխառածն էլ դաղեց լցրեց փլավի վրա։ Աժ
2. Սասուն՝ կերակուր, որ պատրաստում են հետևյալ կերպ. մանրած ու դաղած սոխի վրա ավելացնում են եռացրած ջուր, վրան կոտրում են մի քանի ձու և որպես ջրալի ճաշ մեջը բրդում ու ուտում

Արտահայտություններ

1. սոխոռոց քիթ, Սեբաստիա՝ ծայրը բարակ՝ մի քիչ ծաղկատար ու անբնական կարմրությամբ ծուռտիկ-մուռտիկ քիթ ունեցող
2. սոխառացի մը եղ չունինք, Սեբաստիա՝ բոլորովին յուղ չունենք, մի գդալի ծայրով էլ յուղ չունենք (սոխառածի համար հազիվ գդալի ծայրով յուղ են դնում)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։