սովորական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɔvɔɾɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սովորական
վանկեր՝ սո•վո•րա•կան
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ սովոր, վերջածանց՝ -ական:
Ածական
- ընդհանրական բնույթ կրող, ընդհանրապես տեղի ունեցող՝ կատարվող, շատ տարածված՝ ընդունված ◆ Բազմակնությունը հայոց նախարարների մեջ սովորական բան էր։ (Րաֆֆի)
- մշտական բնույթ կրող, մշտական ◆ Մինիստրն ընդունում էր իր սովորական ժամին։ (Լև Տոլստոյ)
- սովորության վերածված, սովորություն դարձած ◆ Ամեն երեկո նրանք հավաքվում էին այդ խրճիթը՝ սովորական զրույցի։ ◆ Կուզեի, առանց մեր սովորական երեկոյան տեսակցությանը սպասելու, այսօր այս մասին խոսել քեզ հետ։ (Նար-Դոս)
- մեկին՝ մի բանի բնորոշ՝ հատուկ ◆ Ինչպես դա սովորական է դավադիրների և թշնամիների համար։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Տիկինը նստած էր յուր սովորական փափուկ գահավորակի վրա։ (Րաֆֆի)
- ոչնչով աչքի չընկնող, ոչ արտասովոր, ոչ արտակարգ, իր նմաններից առանձնապես չտարբերվող ◆ Այդ օրն էլ մի սովորական ամառային օր էր։ ◆ Իսկ գյուղում ապրող մնացած մարդիկ սովորական մարդիկ էին։ Հովհաննես Թումանյան
- պարզ, պարզունակ, հասարակ ◆ Թո՛ղ քո ճոռոմաբանություններն և գրիր սովորական լեզվով։
- ամենօրյա, առտնին ◆ Մենք սովորական հյուրեր չենք։ (Նաիրի Զարյան)
- (մրմն․) ներբանը դրվում է կրունկից գլորումով, իսկ հաջորդ քայլի համար հրումը կատարվում է թաթով
Հոմանիշներ
խմբագրել- ավանդական, ընդհանրական, սովորակի (հզվդ․)
- մշտական
- ամենօրյա, առօրյա, առօրեական
- պարզ, հասարակ, պարզունակ
Արտահայտություններ
խմբագրել- սովորական աստղեր - (աստղգ․) աստղեր, որոնք հազարամյակների ընթացքում անփոփոխ են մնում
- սովորականի(ն) պես - սովորական կարգով՝ ձևով ◆ Լևոնը սովորականի պես քնից արթնացավ։ (Նաիրի Զարյան)
- ըստ սովորականին - ինչպես սովորաբար լինում է ◆ այդ օրը, ըստ սովորականին, հորից ու մորից վաղ էր վեր կացել Եվան։ (Նար-Դոս)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։