սովք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔvkʰ]
վանկեր՝ սովք
- Մուշ՝ սով ◆ Սովք էն տարին ընկեր էր. դաշտ ու Սասուն հաց չիկեր էր։ Սասնա ծռեր ◆ Էդ տղան կըսեր թե. - Սովության վախտը հավքերը ձագ ունեին նոր հանեցին. հանեցին օրա մարը ձագերուն վրանին էր։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրել- սովութուն ընկնել - սով սկսվել, սով լինել ◆ Թագավորին կըսե. - Քու հողըդ իրեք տարի սովություն ընկել է։ - Էդոր վրա թագավորը կը զարմանա։ Հժհք
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։