սորա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սո•րա
Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Մուշ, Խարբերդ, Վան, Մոկս, Շատախ, Մանազկերտ՝
- վերջը հետո ◆ Քյե մեռնեմ, իմ ախչիկ, կրնա ֆռա, սորա կյուկյաս կուտամ։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Տերտեր ջան, մըկա պե մեկ հազար տու տանեմ, էն մեկելներն էլ սորա կուգամ կը տանեմ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- նոր, ապա, դրանից հետո ◆ Ուխտը տարի քառսունք տը պախիս, Սորա քեզի խրամանք կա իմ օդեն գալու։ Սասնա ծռեր ◆ Թագավոր (Քաչլիկին) կը կարգե թագավոր վըր ուր երկրին, սորա կը մեռնի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։