սորք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սորք
- Տրապիզոն, Համշեն՝ արտերի մեջ մանր քարեր, որ հավաքում են կույտ-կույտ և ապա դուրս բերում ◆ Արտ մը ունի ափ չունիմ, միջի սորքը համբարք չունի։ (երկինք և աստղեր) Հժհ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։