սուլթանական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sultʰɑnɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սուլ•թա•նա•կան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- սուլթանին հատուկ, սուլթանի ◆ Սուլթանական լուծ, բռնապետություն։
- սուլթանի կողմից ղեկավարվող՝ կառավարվող ◆ Չուխաջյանը իր ողջ ստեղծագործությամբ հակադրվում է սուլթանական Թուրքիայում տիրող խավարին ու բռնությանը։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- միապետական, թագավորական, արքայական
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։