սուլիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [suˈlit͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սու•լիչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- սուլելու փոքրիկ հարմարանք ◆ Լսվեց ավագ կոնդուկտորի սուլիչի դողդոջուն սուր ձայնը։ (Նար-Դոս)
- տե՛ս շչակ ◆ Գործարանի հազարավոր սուլիչներն ահեղագոչ արձագանքեցին։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ
խմբագրել- սուլակ (հզվդ․), (գվռ․) սուսու, սուսուկ, շվիկ
- տե՛ս շչակ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։