Հայերեն

«սուտ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սուտ

վանկեր՝ սուտ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *psudo- «սուտ» արմատից. հմմտ. հունարեն φεύδος «սուտ» (հայ-հունական զուգաբանություն)։

իրականության չհամապատախանող, ոչ իրական, իրականում չեղած՝ չպատահած՝ գոյություն չունեցած ◆ Սուտ պատմություն՝ տեղեկություն՝ լուր։
մտացածին, մտքով հորինված՝ ստեղծված, երևակայական ◆ Սուտ դրախտ։
ոչ իսկական, ձևացնող, ցուցադրական, ի տե՛ս ի ցույց կատարվող, կեղծ ◆ Սուտ սիրով խաբել։ (Վահան Տերյան)
կեղծավոր, խաբեբա, խաբող, պատրող ◆ Շղարշով պալատ Է մտնում Էն սուտ թագուհին։ Հովհաննես Թումանյան
ոչ ճշմարիտ, գիտական տեսակետից անընդունելի՝ մերժելի, սխալ ◆ Ձեր գրքերը սուտ են ու սին (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Սուտ ուսմունք։
ստախոս ◆ Սուտ մարդկանցից հեռու մնա, որդի՛ս։
արհեստական, շինելով՝ պատրաստելով որևէ բանի նմանեցրած, որևէ բանի տեսք տված, կեղծ ◆ Սուտ ակնեղեն՝ ոսկի։
անիրականանալի, անհավանական, զուր, սին ◆ Սուտ հույս՝ խոստում։
փուչ, դատարկ, անիմաստ, ունայն ◆ Աշխարհը սուտ Է տղաս։ (Մարտիրոս Վեսպեր)

ստահոդ, անճիշտ, անճշմարիտ, անճշմարտացի, սնոտի, հերյուրածո, ստապատիր, ստապատում (գվռ․), սուտզրույց, սուտումուտ, սուտի-մուտի, սուտի-մուտիկ, սուտլի-մուտլիկ, սուտմուտ, սուտսուտ, սուտուսուտ, սուտուփուտ
մտածին, երևակայական, կարծեցյալ, փորեհան, (գվռ․)
կեղծ, արհեստական, (ժղ․)

սուտը բռնել - մեկի ստությունը բացահայտել
սուտ դուրս գալ
1. չիրականանալ, չարդարանալ
2. չհաստատվել, ճիշտ չլինել
3. ոչ արդար՝ ոչ իրավացի լինել
սուտ հանել - սուտ համարել
ստի տոպրակ - շարունակ սուտ բաներ ասող մարդ

Բաղադրյալ բառեր
սուտակ սուտամեռուկ սուտանուն սուտաչք սուտապատում սուտասան սուտասիկ սուտավելուկ սուտերդմնություն սուտերդում ստազրույց սուտի–մուտի սուտիկ–մուտիկ սուտլիկ սուտլիկ–մուտլիկ սուտխաբան սուտխոսան սուտխոսություն սուտխոսք սուտկալ սուտմեռուկ սուտ-մուտ սուտմուտ սուտվարդ սուտումուտ սուտուփուչ սուտուփուտ սուտքուն ստալեզու

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ lie, falsehood, untruth, mendacious գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ yalan իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ ложный (ru) ‎(ložnyj), лживый (ru) ‎(lživyj), мнимый (ru) ‎(mnimyj), пустой (ru) ‎(pustoj), завиральный (ru) ‎(zaviralʹnyj), вздорный (ru) ‎(vzdornyj), фальшивый (ru) ‎(falʹšivyj), враль (ru) ‎(vralʹ), ложь (ru) ‎(ložʹ), лганьё (ru) ‎(lganʹjó) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։