սուտանց
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սու•տանց
- Կարին, Շիրակ՝ սուտ տեղից, ստից, սուտ ու կեղծ ◆ Սութմանց հուշաթափ էր էլե։ (Քյոռ Օղլի) ◆ Սուտանց կտնքտնքաս, հիվանդ չես։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Մերն էլ մտնում ա տեղն ու սուտանց տընքտընքում, մթամ թե հիվանդ ա։ Հժհք ◆ Կնիկը սուտմնցա կը թապլտվի ու վեր կելնի։ Հժհք
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։