սուտմեռնուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սուտ•մեռ•նուկ
- Արարատյան՝ սուտ մեռած, մեռած ձևացող ◆ Վայ դու գետինը մտնես, սուտմեռուկ աղվես։ (Սարգիս Քամալյան) ◆ Տըհանք կըլխի չեն ըլըմ, վըեր էտ վըետը կըտրած դեվը դաստըի սուտըմեռուկ տըված ա։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրել- Արարատյան, Լոռի՝ սուտմեռուկ(ի) տալ
- Թբիլիսի՝ սուտմեռնուկ տալ - սուտ մեռած՝ սատկած ձևանալ ◆ Դու մի ասիլ անտերը ստամեռնուկ է տված եղել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գնած մի դաշտում սուտմեռուկի տվավ։ Հովհաննես Թումանյան
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։