Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սուրալ

վանկեր՝ սու•րալ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. արագորեն արշավել՝ վազել, սլանալ
  2. արագորեն անցնել, սրընթաց հոսանքով անցնել՝ փչել ◆ Սուրում էր մի իրիկնային մարմանդ քամի։ Եղիշե Չարենց
  3. արագորեն անցնել՝ գնալ (ժամանակի մասին) ◆ Տարիներ են անցնել կորովի, սուրացել, գնացել անդարձ։ Եղիշե Չարենց
  4. սրընթաց թռչել ◆ Ասես կաքավ էր սուրում՝ հպարտ ու գեղեցիկ։ Ստեփան Զորյան
  5. արագորեն ընթանալ՝ շարժվել ◆ Օդանավակայանից դուրս եկանք ու սուրացինք քաղաք տանող ծառուղիով։ (Մ. Ուեստ)
  6. մի բանի վրայով սահել-անցնել՝ ընթանալ ◆ Փոքրիկ տորմիղն սկսավ սուրալ խաղաղ ալիքների վրա։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. սլանալ, սրարշավել, թռչել (բնստ․), (հզվդ․) սրընթանալ, սրրալ, սրրանալ, սուրհանալ սրավարել (հնց․)
  2. սահել, անցնել, ընթանալ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել