սպասալար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [spɑsɑˈlɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սպասալար
վանկեր՝ ս(ը)•պա•սա•լար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Իրանական փոխառություն՝ միջին պարսկերեն spāh «զորք» և sālār «գլուխ»։
Գոյական
- (պատմ․) զորապետ, հրամանատար
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | սպասալար(ը) | սպասալարներ(ը) |
| Սեռ. | սպասալարի | սպասալարների |
| Տր. | սպասալարին | սպասալարներին |
| Հայց. | սպասալարի(ն) | սպասալարների(ն) |
| Բաց. | սպասալարից | սպասալարներից |
| Գործ. | սպասալարով | սպասալարներով |
| Ներգ. | (սպասալարում) | (սպասալարներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։