Հայերեն

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) այն բառերը, որոնք ի տարբերություն հիմնական խոսքի մասերին պատկանող բառերի, ունեն վերաբերական իմաստ և ցույց են տալիս նախադասության անդամ հանդիսացող նյութական խոսքի մասերի միջև եղած հարաբերությունները, կամ տարբեր երանգներ են հաղորդում նրանց արտայատած իմաստի

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. օժանդակ բառեր

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։