սռալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ս(ը)•ռալ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Գանձակ, Կարին, Շիրակ, Ախալցխա՝ սռնիչ հանելով հատ հատ վայր հոսել (ավազի, ցորենի, մետաղադրամի և այլնի մասին) ◆ Պարկը ծակվեց, ցորենը սռաց: (Ամ.) հողիկ, մի առա (հողի կամ ցորենի դանդաղ էջքը), ես եմ առալու (Բնս.)
- Կարին, Ախալցխա՝ սահել
Արտահայտություններ խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ս(ը)•ռալ
- Ագուլիս՝ ուժեղ ձայն հանելով փչել (քամու մասին), սուլել, ոռնալ, աղմկել ◆ Ցուրտ, սըլուլ, ծյուն, պյուք, չորս տեխեն կկժան ու կսռան. սկուն ծեն կը խանին, որ մորթ կզախախորի։ (ԱՏՍ)
- Ագուլիս՝ շչալ (օձի մասին)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։