սռոն

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)•ռոն 

1. Խարբերդ, Դերսիմ, Բալու՝ մի տեսակ կերակուր, որ պատրաստում են հետևյալ կերպ. խմորը շատ բարակ բաց են անում և սաճի վրա թխում, ապա յուրաքանչյուր հաց ծալում են (ութածալ), այսպես ծալված հացերը շարում են ամանի մեջ իրար վրա՝ կենտրոնում անցք թողնելով. հետո ծեծած ախտորը խառնում են չորթանի հետ և արդար յուղի հետ առատորեն լցնում են շարված հացերի վրա, այնպես որ որևէ պատառ չոր չմնա ◆ Սըռնոնն ալ այսպես բարակ բացված հացով կպատրաստվի, աս ալ մանր պատառիկներու կը վերածեն ու սխտորած մածնաթանի մեջ թաղելով կըհանեն ու կը շարեն խորունկ պնակի մը մեջ, վրան յուղ լեցնելով կ'ուտեն։ Համո Սահյան : ◆ Բարեկենդանի և ուրիշ տոնական օրերու մեջ … սռուն ըսված շատ հարգի կերակուրը կը պատրաստեն Համո Սահյան

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։