Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սըռ•սունք 

  1. Վան՝ սարսուռ, դող
  2. փշաքաղվելը, մարմինը փուշ փուշ լինելը (ցրտից, վախից)
  3. Վան՝ զզվանք

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. սռսունք տալ - Վան՝ դողալ
  2. սռսունքը դողալ -
    1. Վան, Պապեն՝ սարսռել, վախից դողալ, ահաբեկվել ◆ Գեղերաց մեչեն ընցնելյու կյախ մարթու սռսունք կ'տողա պրիշակներաց զարզանդեն, կելի, կյազանի պյոն տարցերի։ ԱՏՍ
    2. փշաքաղվել, սարսռալ, քստմնել ◆ Հազար սև սև ջադի պառվներ մեկ մեկ օձ բռնած ուրենց ձեռը կուգան կը մտնեն էդ ավել ջաղաց։ Պստիկի սռսունքը կը դողա (բոլոր անձը կը քստմնի)։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։