սռսունք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սըռ•սունք
- Վան՝ սարսուռ, դող
- փշաքաղվելը, մարմինը փուշ փուշ լինելը (ցրտից, վախից)
- Վան՝ զզվանք
Արտահայտություններ խմբագրել
- սռսունք տալ - Վան՝ դողալ
- սռսունքը դողալ -
- Վան, Պապեն՝ սարսռել, վախից դողալ, ահաբեկվել ◆ Գեղերաց մեչեն ընցնելյու կյախ մարթու սռսունք կ'տողա պրիշակներաց զարզանդեն, կելի, կյազանի պյոն տարցերի։ ԱՏՍ
- փշաքաղվել, սարսռալ, քստմնել ◆ Հազար սև սև ջադի պառվներ մեկ մեկ օձ բռնած ուրենց ձեռը կուգան կը մտնեն էդ ավել ջաղաց։ Պստիկի սռսունքը կը դողա (բոլոր անձը կը քստմնի)։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։