ստատիկա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [stɑtiˈkɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ս(ը)•տա•տի•կա
Ստուգաբանություն
խմբագրել- < статика < հուն․ statos կանգուն
- հուն. statike
Գոյական
- մեխանիկայի մի բաժինը, որը ուսումնասիրում է մարմինների հավասարակշռության պայմանները, կայաբանություն
- հավասարակշռության` հանգստի` դադարի վիճակ
- (փխբ․) կայունություն, անշարժություն, զարգացման` շարժման բացակայություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- կացագիտություն, կայաբանություն, կայագիտություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։