ստելա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [stɛˈlɑ]

վանկեր՝ սը•տե•լա 

Ստուգաբանություն

< стела < հուն. stēlē սյուն

Գոյական

1. (ճրտրպ․) ուղղաձիգ կանգնեցված սալաքար՝ արձանագրությունով կամ հարթաքանդակով։ Հին աշխարհում, մասնավորապես Հին Հունաստանում սրանք ծառայում էին որպես մահարձան, հաճախ կատարում էին սահմանաբաժան քարի դեր, կանգնեցվում էին որևէ կարևոր իրադարձություն հավերժացնելու համար

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

• անգլերեն։ stele (en)
• գերմաներեն։ Stele (de) իգ
• իսպաներեն։ estela (es) իգ
• իտալերեն։ stele (it) իգ
• լեհերեն։ stela (pl) իգ
• հունարեն։ στήλη (el) իգ ‎(stíli)

• ճապոներեն։ 碑 (ja) ‎(いしぶみ, ishibumi), 石碑 ‎(せきひ, sekihi)
• չինարեն։

  հյուսիսային չինարեն։ 碑 (zh) ‎(bēi), 石碑 (zh) ‎(shíbēi)

• ռուսերեն։ сте́ла (ru) իգ ‎(stéla)
• վրացերեն։ სტელა ‎(sṭela)

Աղբյուրներ

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։