Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստորադասութիւն

վանկեր՝ ս(ը)•տո•րա•դա•սու•թյուն

Ստուգաբանություն

ստորադաս լինելը, ստորադաս բնույթ
(քրկն․) բարդ նախադասության կառուցվածքներից մեկը, որի մեջ կապակցվող պարզ նախադասություններից մեկը կամ մի քանիսը ստորադասվում են մեկ (կամ մի քանի) գլխավոր նախադասություն(ներ)ի
(քրկն․) բարդ նախադասության կազմի մեջ մտնող նախադասությունների ստորադասական հարաբերություն
նույինն է՝ ստորադասում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ пսодчинение (ru) ‎(pսodčinenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։