Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վա 

  1. Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ զարմանք արտահայտող ձայնարկություն․ յա, ի՞նչ ես ասում, մի՞թե ◆ Վա՛, խիլքս հաց ու պանրի հիդ իմ կերի (Գարեգին Սևունց) ◆ Վա՜, դո՞ւն իս, Գիորգի ջան (Գարեգին Սևունց) ◆ - Վա՛, ի՞նչպես չի միտս... Մի՞ թե կմոռանամ։ Էդ իմ մանկության ամենալավ հիշողոթյուններից մինն է։ Հովհաննես Թումանյան
  2. բարկության՝ հանդիմանության բացականչություն ◆ Վա՜ ... էլի սկսեցի՞ք։ (Նաիրի Զարյան)
  3. ավստրոասիական ընտանիքի մոնքմեր ճյուղի լեզու

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։