Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝


վանկեր՝ վա•զել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. արագ ընթացքով գնալ, վազքով գնալ, վազ տալ ◆ Սըգավոր կանայք նըրա ետևից Հարայ կանչելով ձորը վազեցին: Հովհաննես Թումանյան
  2. արագընթաց շարժվել՝ ընթանալ, սուրալ, սլանալ ◆ Տրամվայներն ու տրոլեյբուսներն ամբողջ օրը վազում են փողոցներով։ (Ազատ Վշտունի) ◆ Մարդ աստուծո, շոգեկառքի պես կըվազես: Հակոբ Պարոնյան
  3. արագորեն անցնել ◆ Ամիսներն ու տարիները վազում են միմյանց հետևից։
  4. հոսել ◆ Վտակն վազեց կարկաչելով։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ոլորվելով սարի տակից Գետը վազում էր պղտոր։ Հովհաննես Թումանյան
  5. ծորալ, թափվել ◆ Քրտինքս վազում (է) ճակատից ներքև։ Հովհաննես Թումանյան
  6. շտապով՝ շուտափույթ գնալ մի տեղ՝ մեկի մոտ՝ մի բանի հետևից և այլն ◆ Մի վազի՛ր դեկանատ ու ցուցակը բեր։
  7. շտապել, աճապարել ◆ Մի՛ վազիր, երամիդ շուտով կհասնիս, կռունկ։ (Ժողովրդական երգ)
  8. (փխբ․) այս ու այն կողմ շարժվել՝ անցնել ◆ Աչքերիս առջև մժեղների պես կետեր են վազում:
  9. (փխբ․) ձգտել, մի բանի հետամուտ լինել ◆ Մենք խաղաղության ենք վազում, պարսիկը՝ կռվի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  10. (փխբ․) բխել, դուրս գալով տարածվել ◆ Մեղր ու կաթ կը վազեր բերնեն։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  11. մարմնով որևէ գրգիռ՝ զգացում անցնել ◆ Ուրախության սարսուռ մը վազեց իր մորթին վրա։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  12. (փխբ․) ցայտուն կերպով դրսևորվել, որևէ բանի ցայտուն արտահայտություն ունենալ, վրայից թափվել ◆ Քիպարությունը վրայեն կը վազե կոր։ Հակոբ Պարոնյան
  13. (փխբ․) ձգվել, տարածվել ◆ Ոլորապտույտ ճանապարհը վազում, կորչում է լեռան ստորոտում։
  14. (փխբ․) ձգտել, միտել ◆ Բերանը նույնիսկ անգիտակցաբար վազում է միօրինակ ձևերի։ (Հրաչյա Աճառյան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. ընթանալ, արշավել, սլանալ, սուրալ, խոյանալ, խուժել, տոովեւ (բրբ․)
  2. տողվել, տողկել, հետևից ընկնել, վաղ տալ
  3. հոսել, ծորել, երթալ, կաթել, մզել (ջուրը)
  4. սորել (աչքի ջուրը)
  5. մրցել, զուգընթանալ
  6. խնդկել (բրբ․), իյնդկի տալ
  7. տե՛ս վազվզել

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. բերանի ջուրը վազել
    1. ախորժալի կերակուր տեսնելիս կամ հոտն առնելիս ախորժակը գրգռվել, բերանի ջուրը գնալ ◆ Խորհրդականը տեսնում է հիանալի ձուկն ու խորովուն-բերանի ջուրը վազում է: Հովհաննես Թումանյան
    2. սաստիկ փափագել մի բանի
  2. դեմ վազել - ընդառաջ գնալ ◆ - Իշխա՜նը, իշխա՜նը, - ուրախացան օրիորդները և դեմ վազեցին դիմավորելու Զոհրակին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. վրա վազել - հարձակվել ◆ Թաղի շները հաչոցով վրա վազեցին: Հովհաննես Թումանյան
  4. վազող վազողի է - բոլորը վազում են, խուճապահար փախչում են ◆ Իրարանցումը մեծանում էր փողոցում, վազող-վազողի էր:

Խոնարհում խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել