Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վախկոտութիւն

վանկեր՝ վախ•կո•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. վախկոտ լինելը, վախկոտի հատկությունը, փոքրոգության արտահայտություններից մեկը, մարդու վարքը բնորոշող բացասական բարոյական հատկություն, որն ի վիճակի չէ կատարելու այնպիսի արարքներ, որոնք համապատասխանեն բարոյական պահանջներին, բնության կամ հասարակական ուժերի հանդեպ վախը հաղթահարելու անընդունակության հետևանքով
  2. վախկոտի արարք` վարքագիծ` վերաբերմունք

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. եչկչոտություն, երկյուղածություն, երկյուղամտություն, անհամարձակություն, վեհերոտություն, անարիություն, անսրտություն, մորթապաշտություն, թուլամորթություն, թուլասրտություն, կակղամորթություն, վատսրտություն, վախլանություն, վախլություն, քաքլանություն
  2. տե՛ս անհամարձակություն
  3. տե՛ս ստորություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։